Wanneer werkte je bij de Berghuizer?
Vanaf 1 september 1977 t/m de sluiting in 2007 ben ik werkzaam geweest bij de
Berghuizer Papier Fabriek.
Als broekie van 17 jaar ben ik in 1977 begonnen als VAPRO leerling en heb ik alle afdelingen binnen de papier en snijfabriek doorlopen. Na deze opleiding ben ik als reserve bij de Papiermachine 7 terecht gekomen. Deze machine heb ik nadien ook niet meer ingeruild voor een andere. Zoals we nu nog wel eens zeggen het was mien machientien.
Door de diverse reorganisaties ben ik op een gegeven moment droger geworden en van droger naar de functie van bladvormer doorgegroeid. Al deze reorganisaties hebben de fabriek mijns inziens niet heel veel goeds gebracht, de mensen werden steeds onzekerder en raakten het (Berghuizer) gevoel van het hebben van een veilige werkomgeving en een stukje zekerheid steeds verder kwijt. Het was een erg roerige tijd een tijd waaraan door veel mensen met gemengde gevoelens zal worden teruggedacht. Uiteraard heb ik in de moeilijke jaren wel degelijk omgekeken naar een nieuwe werkgever maar uiteindelijk lag mijn hart bij de Berghuizer.
Toen men ( ik meen dat dit in het jaar 1995 was ) besloten had in team`s te gaan werken ben ik Teamleider geworden binnen het D-Team. Deze functie heb ik ondanks de nodige aanloop problemen met heel veel plezier tot de sluiting uitgevoerd.
Hoe kijk je terug op die periode?
Ondanks de vele moeilijke jaren welke wij als personeel van de Berghuizer Papier Fabriek hebben meegemaakt kijk ik persoonlijk met heel veel plezier terug op deze periode van 30 jaar. Wat wij met z`n allen hebben weten te bewerkstelligen is absoluut iets om trots op te zijn. Regelmatig denk ik terug aan de momenten welke ik bij de BPF heb meegemaakt.
Wat waren hoogtepunten en wat wellicht minder mooie momenten?
Hoogtepunten waren natuurlijk veel ; maar 1 sprong er wat mij betreft zeker uit en dat was : De verzelfstandiging. De verzelfstandiging in 1982 liet zien welk gevoel er heerste binnen de muren van de Berghuizer Papierfabriek en in de wijde omtrek van Wapenveld. Wij hebben met z`n allen toen laten zien wat er allemaal mogelijk is in dergelijke moeilijke situaties. Met name was de inzet van onze toenmalige directeur van der Zee hierbij ongekend. Natuurlijk heeft hij dit niet alleen gedaan maar ik vind dit toch vermeldingswaardig.
Verder zijn de vele verbouwingen aan de diverse machines natuurlijk hoogte punten geweest. Voor ons als productie personeel waren dit zeker mooie , moeilijke en uitdagende hoogtepunten. Krijgen we de machines weer in de vingers kunnen we weer die kwaliteit maken welke de klanten van ons verlangen etc etc.
Natuurlijk was het ongeval wat mij in 1994 overkwam waarbij ik van 2 vingers een tweetal vingerkootjes kwijtraakte een absoluut dieptepunt. Maar ook hier leer je mee te leven en ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik praktisch alles nog kan. Verder was voor mij ! de overname van Enso Gutzeit door Stora Enso en uiteraard hiermee de Berghuizer de uiteindelijke doodsteek voor ons bedrijf in Wapenveld een moeilijk te verkroppen feit.
Heb je nog contact met oud collega`s?
Zeer zeker heb ik nog contact met diverse collega`s als wij in de winterperiode terug kom om de feestdagen met onze dochters door te brengen probeer ik altijd nog een aantal te bezoeken. Ook heel veel oud collega`s hebben de weg naar onze camping Le Bon Choix ( de goede keus ) gelegen aan de voet van de Pyreneeën weten te vinden. Langs deze weg willen wij hen hiervoor hartelijk danken. Natuurlijk hopen wij van ganser harte dat er nog meer oud collega`s het idee vatten om eens een keer bij ons te komen kamperen of een chalet te komen huren. Hebben jullie voor komende zomer nog geen keus weten te maken ; maak dan de goede en kijk eens op onze vernieuwde website ( mede mogelijk gemaakt door E.v.Diepen ) www.campingariege.nl
Mijn huidige baan:
Nou hier zou ik kort over kunnen zijn maar! ; wij mijn vrouw en ik hebben na de sluiting van de Berghuizer onze woning in Elburg verkocht en zijn een geheel nieuwe uitdaging aangegaan door in het Zuiden van Frankrijk een bestaande camping over te nemen. Uiteraard hebben ook wij wel enkele taferelen zoals geschetst in het populaire tv programma “Ik Vertrek” meegemaakt. Maar met wat bravoure en doorzettingsvermogen hebben wij ons hierdoor heengeslagen. De camping hebben wij in de loop der jaren voorzien van een zwembad en hebben we tevens het aantal plaatsen weten uit te breiden. Zelfs werden wij door onze gasten genomineerd tot camping van het jaar 2010 in de categorie kleine campings; een jaarlijks door de ANWB uitgeschreven verkiezing. Voortdurend zijn wij bezig om het onze gasten zo goed mogelijk naar de zin te maken. En dit blijkt uit de goede beoordelingen welke wij van hen hebben mogen ontvangen.
Heb je nog bijzondere toekomstplannen?
Wil ik langs deze weg een ieder het allerbeste toewensen en mogelijk zien we elkaar nog eens.
Verder wil ik alle mensen welke op enigerlei wijze betrokken zijn bij de Stichting Berghuizer Erfgoed bedanken voor hun inzet om dit erfgoed tot in lengte van dagen te bewaren.
Cor met zijn team in 1999
.